Na 6 maart: wat te doen?

Dat de manifestatie van 6 maart niet direct zou leiden tot een streep door de plannen van de gedoogcoalitie, was te voorzien. Die illusie hadden wij van wijzijnverbijsterd ook niet.
De meest minieme meerderheid, die gedoogcoalitie heet, laat zich niet zo gauw het neoliberale kaas het brood eten.

Toch heeft de actie wel enige invloed gehad door de enorme gevolgen van de wetgeving en de bezuiniging breed onder de aandacht te brengen.
En ook het feit dat het om de grootste onderwijsmanifestatie ooit ging, zette mensen aan het denken.
Natuurlijk zijn er altijd rabiate (veelal rechtse) lieden, die de mensen in het onderwijs per definitie een stel linkse oproerkraaiers vinden, vaak op aangeven van Ton en Harm, maar over het algemeen krabde men zich toch even op het hoofd.

Zo is duidelijk dat ook de SGP, die nu de gedoogcoalitie uiterst miniem samenhangt een belangrijke steunrol heeft, het verstand en bovenal het hart laat spreken en al heeft aangegeven de bezuinigingen niet als een vanzelfsprekendheid te willen zien.

Toch blijft het van belang om de aandacht te blijven vestigen op de ramp die zich met name gaat afspelen (en zich deels al voltrekt) binnen het speciaal onderwijs. Daarom ook is er de vervolgactie op 5 juni.

In het Schooljournaal van CNV Onderwijs staat deze keer daarom een artikel waarin enerzijds nog een keer de belangrijkste gevolgen van de bezuinigingen (en dus de dringende reden voor 50.000+ onderwijsmensen om te staken) de revue passeren en anderzijds vele alternatieve wijzen van actievoeren.
Ook wij van wijzijnverbijsterd worden daar genoemd.

Zoals u wellicht nog weet zijn wij van wijzijnverbijsterd dit blog begonnen op de dag dat de eerste plannen van de minister openbaar werden. Ons eerste bericht op 2 februari begon met de zinnen
"Op maandag 31 januari zijn de plannen voor het speciaal onderwijs door het CDA/VVD-kabinet Rutte bekend gemaakt. De plannen zijn ronduit dramatisch voor onze school en het speciaal onderwijs in het algemeen. Alle beoogde bezuinigingen komen ten laste van onze leerlingen."

Na dat eerste bericht zijn wij niet meer gestopt met ageren tegen de plannen van dit kabinet.
Wij voelen het dan ook als een eer om vermeld te worden in het artikel.
Niet voor ons zelf, maar voor alle ouders en anderen die ons in het afgelopen anderhalf jaar hebben gesteund, gelezen en soms voorzien van input.

Maar de meeste eer betreft uiteindelijk natuurlijk onze eigen leerlingen, die, ondanks alle tegenslag en tegenwerking die zij soms ondervinden, toch steeds weer blijven knokken, blijven leren en zich blijven vinden.

Lees hier het artikel "van maand staken tot e-mailbombardement"